Wat zou Bernard Oppetit, de Franse baas van het in Londen gevestigde
hedgefonds Centaurus, willen met kantoorinrichter Corporate Express? Sinds 7
juni heeft Centaurus vijf procent van het stemrecht van het AEX-fonds
verworven. Oppetit bemoeide zich de afgelopen twee jaar intensief met
industrieconcern Stork, in zijn ogen een allegaartje dat zo snel mogelijk in
stukken gehakt moet worden. Bij Corporate Express kan dat niet de leidende
gedachte zijn.

Corporate Express, het voormalige Buhrmann, is een restant van een ongelukkig
huwelijk. In 1993 werd het conglomeraat KNP BT gevormd uit drie bedrijven:
een papierproducent, een verpakkingsbedrijf en een distributeur van onder
meer kantoorartikelen. In 1997 en 1998 werden drie poten van KNP BT weer uit
elkaar gerukt. De distributietak ging verder als zelfstandig beursgenoteerd
concern onder de naam Buhrmann. In 1998 trad Frans Koffrie aan als
bestuursvoorzitter en een jaar later kocht hij de Amerikaanse distributeur
van kantoorartikelen Corporate Express. Sinds dit jaar is dat ook de naam
van de hele onderneming.

Als strateeg maakte Koffrie in zijn bijna negenjarige termijn weinig
grote fouten, zij het dat de overname van Corporate Express een torenhoge
schuld op de balans bracht. Die werd de onderneming tijdens de economische
dip van 2002 en 2003 bijna fataal.

De onderneming heeft een duidelijke hoofdactiviteit: de groothandel in
kantoorartikelen is goed voor vier vijfde van de omzet. Voor hedgefondsen
die hun pijlen graag richten op bedrijven met uiteenlopende activiteiten die
in partjes kunnen worden verkocht, ziet dat er niet erg aantrekkelijk uit.
Wel is het zo dat Corporate Express als kantoorinrichter in Australië niet
de volledige eigenaar is van zijn dochteronderneming. Het bedrijf bezit iets
meer dan vijftig procent van de aandelen. Dat belang zou verkocht kunnen
worden.

Dan zijn er nog randactiviteiten zoals die van softwaredochter ASAP en de
divisie die printsystemen verkoopt. Die zijn goed voor ongeveer twintig
procent van de omzet van Corporate Express en kunnen eventueel van de hand
worden gedaan.

Andere truuk is wellicht om Corporate Express van de beurs te halen en
te verkopen aan zogeheten private equity-maatschappijen. Die laden hun
prooien graag vol met schulden om als aandeelhouder extra rendement te
boeken. Maar Corporate Express is naar eigen zeggen al redelijk scherp
gefinancierd. Bovendien werkt het schuldenspel alleen als een bedrijf een
redelijk stabiele inkomstenstroom heeft om de rente te betalen. Corporate
Express is een bedrijf dat relatief sterk mee beweegt met het economische
tij en flinke winstschommelingen kent. Niet ideaal voor de financiële whizz
kids die de dienst uitmaken bij hedgefondsen en private
equity-investeerders.

Blijft over: het management van Corporate Express. Dat heeft de
afgelopen jaren herhaaldelijk de noodklok moet luiden omdat de winst tegen
viel. De positie van topman Koffrie is echter nooit serieus ter discussie
gesteld. Aandeelhouders morden wel, maar beten nooit door. Toch is er veel
reden tot klagen. De afgelopen twaalf maanden steeg de Amsterdamse AEX-index
in totaal 27 procent, terwijl hoofdfonds Corporate Express in dezelfde
periode dertien procent daalde. Het luttele feit dat de koers van het
aandeel Corporate Express maandagochtend tien procent opveerde op het
bericht dat Centaurus het bedrijf in het vizier heeft, is een duidelijke
motie van wantrouwen jegens het zittende management.

Wat Centaurus-baas Oppetit zoekt bij Corporate Express? De kop van Koffrie.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl